در بیمار 24 ساله 70 کیلوگرمی که به دلیل مسمومیت با اتنولل بستری شده است شرایط زیر برقرار است:
BS= 320
Na= 136
K= 3.3
تحت درمان با انسولین، گلوکز و پتاسیم قرار میگیرد. کدام معیار و تداخل درمانی آن صحیح نیست؟
الف) 70 واحد انسولین رگولار وریدی بدون نیاز به تجویز قند لازم است.
ب) پتاسیم ایده‌آل 4 تا 4.5 mEq/L است.
ج) پس از ختم انسولین لازم است قند بیمار مکرر بررسی شود.
د) اگر قند بیمار در طی انفوزیون ساعتی انسولین رگولار در محدوده 100 تا 150 باشد نیازی به دادن قند اضافی نیست.
پاسخ کیس...
یکی از درمان‌های قابل استفاده در مسمومیت با بتابلوکرها استفاده از مخلوط درمانی انسولین، گلوکز و پتاسیم است که GIK نامیده می‌شود. برای درمان در این روش معیارهای متفاوتی عنوان شده است:
دوز اولیه انسولین 1 u/Kg است که میتوان همین میزان را به عنوان درمان نگهدارنده بیمار در هر ساعت تجویز کرد. با وجود دوز بالای انسولین اما شاهد افت قند نیستیم. علت این پدیده مقاومت بدن به انسولین در شرایط مسمومیت است.
اگر قند بیمار بالای 200-300 باشد نیازی به دادن قند همزمان با انسولین اولیه نیست. از طرفی اگر قند بیمار مابین 100 تا 250 باشد نیازی به دریافت قند اضافی نیست.
پس از اتمام درمان لازم است که بیمار روی درمان با قند بماند و یا حداقل به صورت مرتب قند بیمار اندازه گیری شود. عمر انسولین رگولار وریدی به سرعت خاتمه نمی یابد و ممکن است پس از اتمام انفوزیون انسولین شاهد افت قند باشیم.
پتاسیم از دیگر معیارهایی است که باید کنترل شود. پتاسیم مطلوب 2.5-2.8 است. پتاسیم بدن به درون سلول شیفت کرده و با قطع درمان به خارج سلول شیفت میکند.
گزینه ب نادرست است.
برای دانلود فایل pdf مسمومیت با بتابلوکرها اینجا کلیک کنید.