سوال و جواب: اندیکاسیون مصرف پادزهر دیگوکسین

استفاده از Dig Fab در کدام مورد زیر اندیکاسیون دارد؟

الف) مسمومیت حاد با هیپرمنیزیمی

ب) مسمومیت حاد با هیپرکلسمی

ج) هیپرکالمی در مسمومیت حاد

د) سطح دیگوکسین بالای نرمال در مسمومیت مزمن

 

پاسخ: معیارهای استفاده از پادزهر DigFab:

1)   هر نوع دیس ریتمی مربوط به دیگوکسین بدون توجه به سطح سرمی

2)   پتاسیم بیش از 5 mEq/L در مسمومیت حاد و یا مزمن

3)   سطح سرمی دیگوکسین که به صورت مزمن بالاست و با علایم گوارشی، اختلال هوشیاری و یا دیس ریتمی همراه است. به عبارتی سطح بالا همراه با علایم قلبی یا غیرقلبی.

4)   سطح دیگوکسین بالای 15 ng/mL در هر زمان یا بالای 10 ng/mL پس از 6 ساعت از مصرف.

5)   مصرف حاد 10 میلیگرم دیگوکسین در فرد بالغ یا 4 میلیگرم در کودک(بیش از 0.1 mg/Kg) که این همان دوز منجر به مرگ است.

6)   مسمومیت با استروئیهای فعال کننده قلبی(CASs) غیردیگوکسینی

 بنابراین گزینه ج صحیح است.

سوال و جواب: اثرات نالوکسان

کدام گزینه در مورد استفاده از نالوکسان صحیح نیست؟

الف) میتواند تشنج ناشی از مسمومیت با مخدرها در نوزادان را کنترل کند.

ب) به صورتی خوراکی میتواند یبوست ناشی از مخدرها را کنترل کند.

ج) میتواند باعث کنترل تهوع و استفراغ ناشی از مصرف مخدرها شود.

د) مصرف همزمان دوز کم آن با مخدر با دوز کم باعث تشدید اثرات ضد درد آن میشود.

 

پاسخ: 

نالوکسان در تشنج ناشی از مسمومیت با مخدرها به عنوان درمان استفاده میشود در حالی که تشنج در بالغین

که عموما ناشی از مصرف ترامادول، پتیدین و یا پروپوکسی فن است به نالوکسان جواب نمیدهد و نیازمند درمان با بنزودیازپین‌هاست.

دو عارضه در مسمومیت با مخدرها شایع است؛ یکی یبوست و دیگری تهوع و استفراغ است. اگر نالوکسان به صورت خوراکی استفاده شود باعث اثرات موضعی شده و یبوست ناشی از مواد مخدر را بدون بروز علایم ترک برطرف می‌کند. اما عارضه جانبی تهوع و استفراغ به درمان با داروهای ضدتهوع همچون متوکلوپرامید و یا اندانسترون پاسخ می‌دهد.

اگر از دوز کم مخدرها استفاده شود میتواند در کنار مصرف مخدر باعث افزایش اثرات ضد دردی شود. این دوز بسیار کم است(0.25micg/Kg/h)

یکی از عوارض فنتانیل اسپاسم است. اگر از دوزهای بالای فنتانیل استفاده شود شانس بروز اسپاسم حنجره وجود دارد. این پدیده در حین اینتوباسیون بیمار میتواند کار را مشکل کند. در این شرایط توصیه به مصرف نالوکسان میشود که میتواند اسپاسم حنجره را برطرف کند.

سوال و جواب: درمان با GIK و عوارض و شرایط

در بیمار 24 ساله 70 کیلوگرمی که به دلیل مسمومیت با اتنولل بستری شده است شرایط زیر برقرار است:

BS= 320

Na= 136

K= 3.3

تحت درمان با انسولین، گلوکز و پتاسیم  قرار میگیرد. کدام معیار و تداخل درمانی آن صحیح نیست؟

الف) 70 واحد انسولین رگولار وریدی بدون نیاز به تجویز قند لازم است.

ب) پتاسیم ایده‌آل 4 تا 4.5 mEq/L است.

ج) پس از ختم انسولین لازم است قند بیمار مکرر بررسی شود.

د) اگر قند بیمار در طی انفوزیون ساعتی انسولین رگولار در محدوده 100 تا 150 باشد نیازی به دادن قند اضافی نیست.

پاسخ کیس...

یکی از درمان‌های قابل استفاده در مسمومیت با بتابلوکرها استفاده از مخلوط درمانی انسولین، گلوکز و پتاسیم است که GIK نامیده می‌شود. برای درمان در این روش معیارهای متفاوتی عنوان شده است:

دوز اولیه انسولین 1 u/Kg است که میتوان همین میزان را به عنوان درمان نگهدارنده بیمار در هر ساعت تجویز کرد. با وجود دوز بالای انسولین اما شاهد افت قند نیستیم. علت این پدیده مقاومت بدن به انسولین در شرایط مسمومیت است.

اگر قند بیمار بالای 200-300 باشد نیازی به دادن قند همزمان با انسولین اولیه نیست. از طرفی اگر قند بیمار  مابین 100 تا 250 باشد نیازی به دریافت قند اضافی نیست.

پس از اتمام درمان لازم است که بیمار روی درمان با قند بماند و یا حداقل به صورت مرتب قند بیمار اندازه گیری شود. عمر انسولین رگولار وریدی به سرعت خاتمه نمی یابد و ممکن است پس از اتمام انفوزیون انسولین شاهد افت قند باشیم.

پتاسیم از دیگر معیارهایی است که باید کنترل شود. پتاسیم مطلوب 2.5-2.8 است. پتاسیم بدن به درون سلول شیفت کرده و با قطع درمان به خارج سلول شیفت میکند.

گزینه ب نادرست است.

برای دانلود فایل pdf مسمومیت با بتابلوکرها اینجا کلیک کنید.

سوال و جواب: پادزهر مسمومیت با بتابلوکرها

کدام داروی زیر پادزهر اصلی مسمومیت با بتابلوکرهاست؟

الف) متیلن بلو

ب) گلوکونات کلسیم

ج) GIK

د) گلوکاگن

پاسخ سوال....

در طی مسمومیت جدی با بتابلوکرها عموما از چند درمان همزمان استفاده میشود و هیچگاه برای دیدن پاسخ درمانی صبر نمیکنیم. اما اگر بخواهیم پادزهر اصلی را در درمان مسمومیت بدانیم باید به گلوکاگن اشاره کرد. درمان‌های استفاده شونده در مسمومیت با بتابلوکرها و کلسیم بلوکرها یکسان است و تنها تفاوت در اولویت درمانی است که متفاوت است.

برای دانلود فایل pdf مسمومیت با بتابلوکرها اینجا کلیک کنید.

گزینه د صحیح است.

پادزهرشناسی: مانیتورینگ EDTA

در طی درمان با هر پادزهری لازم است که پایش انجام شود تا هم عوارض بروز نکند و هم از اثربخشی درمان مطمئن بود. برای EDTA موارد زیر را باید در نظر داشت:

•      بررسی علایم و بهبود در سیر بیماری

•      برون ده ادراری

•      نوار قلب در تجویز وریدی

•      آزمایشات قبل از شروع درمان و روزانه:

•      U/A

•      BUN/Cr

•      AST/ALT

•      Na/K

پادزهرشناسی: احتیاط و یا منع مصرف EDTA

در استفاده از این پادزهر باید شرایط احتیاط و منع مصرف را دانست.

احتیاط در استفاده از  EDTA

•      انسفالوپاتی یا ادم مغزی

•      اطفال

•      نفروتوکسیسیتی وابسته به دوز دیده شده بنابراین در الیگوری شدید و آنوری قطع درمان

•      بیماری‌های کلیوی: کاهش دوز توصیه میشود

اما شرایطی که استفاده از این دارو ممنوع است شامل موارد زیر می‌شود:

      i.         هپاتیت

    ii.         آنوری

   iii.         بیماری کلیوی فعال

 

پادزهرشناسی: EDTA و دوز آن

دارویی مکمل در درمان مسمومیت با سرب که همراه با دیمرکاپرول یا همان BAL استفاده می‌شود. دوز آن 50-75 mg/Kg/D است که تقسیم شده و هر 6 یا 12 ساعته تجویز می‌شود.

مدت درمان با این پادزهر هم همانند دیمرکاپرول برای 5 روز است.

پادزهرشناسی: منع و موارد احتیاط در مصرف BAL(دیمرکاپرول)

تنها منع مصرف دیمرکاپرول نارسایی کبدی است.

در مواردی زیر باید احتیاط کرد:

•      حساسیت به بادام زمینی

•      نارسایی کلیوی حاد

 

پادزهر شناسی: دوز مصرفی BAL(دیمرکاپرول)

دوز مصرفی در بیمار مسموم با سرب میزان 25 mg/Kg/D است. این دوز در فواصل 4 ساعته تقسیم شده و به صورت عضلانی عمقی تجویز می‌شود. این درمان عموما برای 5 روز لازم به ادامه است. البته ممکن است درمان 3 روزه را بشود برای بیماری اتمام درمان در نظر داشت.

 

پادزهر شناسی: دوز سوکسیمر (سوکسی کپتال)

کپسول 100 و 200 میلی‌گرم سوکسیمر توسط شرکتی آمریکایی با نام چِمِت تولید شد. در حال حاضر شکل تجاری آن بنام سوکسی کپتال در ایران در دسترس است.

دوز درمانی برای مسمومیت با سرب 10 mg/Kg/q8h برای 5 روز و سپس 10 mg/Kg/q12h برای 14 روز است.