درمان علامتی است و جهت کنترل علایم شدید بیمار و مهار وی جهت جلوگیری از آسیب بیشتر است.
بنزدیازپین‌ها پایه درمانی هستند. بنزودیازپین‌ها با مهار حرکات و بیقراری بیمار میتوانند در پیشگیری، کنترل و یا درمان تب، تشنج، رابدومیولیز، فشارخون بالا، توهم و دلیریوم استفاده شوند.
برای آشنایی با فایل پی دی اف آمفتامینها، اینجا کلیک کنید.
برای آشنایی با فایل پاورپوینت اجرایی آمفتامینها، اینجا کلیک کنید.
نتایج مثبت کاذب تست ادراری آمفتامینها
مصرف هر کدام از داروهای زیر میتواند تست مثبت بدهد در حالی که مصرف آمفتامینها در کار نبوده است:
نتایج منفی کاذب تست ادراری آمفتامینها
کاتینون‌ها و اکستازی با اینکه در دسته آمفتامینها هستند اما تست را مثبت نمی‌کنند.
برای آشنایی با فایل پی دی اف آمفتامینها، اینجا کلیک کنید.
برای آشنایی با فایل پاورپوینت اجرایی آمفتامینها، اینجا کلیک کنید.
آنالیز ادراری رایج است. اما این روش نباید راهنمای تشخیص و درمان موارد حاد استفاده شود.
ایرادات تست:
چند ساعت تا مثبت شدن تست زمان لازم است.
تست مثبت به معنای برخورد با آمفتامین‌هایی خاص در چندین روز گذشته است.... بنابراین تست مثبت دال بر تماس حاد نیست.
برای آشنایی با فایل پی دی اف آمفتامینها، اینجا کلیک کنید.
برای آشنایی با فایل پاورپوینت اجرایی آمفتامینها، اینجا کلیک کنید.
اختلالات آزمایشگاهی در مسمومیت با آمفتامینها ناشی از بیقراری است:
این موارد ناشی از آژیتاسیون و هیپرترمی کنترل نشده است.... بنابراین با کنترل بیقراری میتوان از اختلالات آزمایشگاهی به راحتی پیشگیری کرد.
برای آشنایی با فایل پی دی اف آمفتامینها، اینجا کلیک کنید.
برای آشنایی با فایل پاورپوینت اجرایی آمفتامینها، اینجا کلیک کنید.
این دو دسته مخدری شباهت‌های بسیاری با هم دارند. یکی متعلق به قشر کم درآمد و دیگری نیاز به درآمد بالا برای تامین هزینه دارد.
اما فرای مسائل مالی تفاوت این دو از نظر اثرات چیست؟
برای آشنایی با فایل پی دی اف آمفتامینها، اینجا کلیک کنید.
برای آشنایی با فایل پاورپوینت اجرایی آمفتامینها، اینجا کلیک کنید.
اثرات آمفتامینها روی کاتکولامین‌ها به دو بخش تخصیص می‌یابد:
نتیجه کار افزایش اثربخشی کاتکولامین‌ها
برای آشنایی با فایل پی دی اف آمفتامینها، اینجا کلیک کنید.
برای آشنایی با فایل پاورپوینت اجرایی آمفتامینها، اینجا کلیک کنید.
آیا میدانید که آمفتامینها در شکل درمانی در دهه چهارم قرن بیست میلادی به عنوان دکنژستان بینی، در درمان نارکولپسی و جهت کنترل پراشتهایی استفاده شده‌اند.
سوء مصرف این داروها از دهه 40 قرن بیستم گزارش دارد اما از سال 1970 آمفتامینها به عنوان دسته دوم مواد دارای قدرت وابستگی و سوء مصرف قرار داد و از همان زمان مصرف این مواد رو به کاهش رفت.
از دهه 80 میلادی ترکیبات جدید از این دسته روی کار آمدند(MDMA, MDEA). مت آمفتامین به شکل خالص از انتهای دهه 80 میلادی با نام Ice به بازار وارد شد.
اکستاری یا MDMA در میانه دهه 90 میلادی نوجوانان و دانشجوهای کالج‌ها در انگلیس، استرالیا و آمریکا بنام rave یا techno شناخته میشد و در همین زمان این داروها بنام اکستازی وارد ایران شدند.
برای آشنایی با فایل پی دی اف آمفتامینها، اینجا کلیک کنید.
برای آشنایی با فایل پاورپوینت اجرایی آمفتامینها، اینجا کلیک کنید.
زن جوانی بدون سابقه مصرف دارویی اقدام به خوردن قرص‌های پدرش را میکند که بیماری قلبی و دیابت دارد. بیمار حدود 8 ساعت پس از مصرف داروها از مرکزی دیگر به مرکز شما ارجاع داده میشود.
قند بر بالین بیمار 120 mg/dL و علایم حیاتی به قرار زیر است:
PR= 40
BP= 88/60
SPO2= 95%
نوارقلبی بیمار برادیکاردی سینوسی را نشان میدهد. به بیمار آتروپین زده میشود که ضربان در حدود 50 میرسد. مایع درمانی وریدی برای بیمار با نرمال سالین آغاز میشود.
برای بیمار آزمایشات روتین و سطوح دارویی ارسال میشود که تنها سطح دیگوکسین بیمار 4 ng/L مثبت آمده است.
K= 4.9
Na=138
Ca= 9.5
Mg= 1.5
برای بیمار توصیه به تجویز Fab دیگوکسین میشود. کدام گزینه معیار درمان با Fab است؟
الف) برادیکاردی
ب) پتاسیم بالای 4.5 mEq/L
ج) سطح دیگوکسین
د) هیچکدام
پاسخ: پادزهر باعث کاهش غلظت دیگوکسین آزاد سرمی و پتاسیم میشود. اندیکاسیون مصرف آن:
1) هر نوع دیس ریتمی مربوط به دیگوکسین بدون توجه به سطح سرمی
2) پتاسیم بیش از 5 mEq/L در مسمومیت حاد و یا مزمن
3) سطح سرمی دیگوکسین که به صورت مزمن بالاست و با علایم گوارشی، اختلال هوشیاری و یا دیس ریتمی همراه است. به عبارتی سطح بالا همراه با علایم قلبی یا غیرقلبی.
4) سطح دیگوکسین بالای 15 ng/mL در هر زمان یا بالای 10 ng/mL پس از 6 ساعت از مصرف.
5) مصرف حاد 10 میلیگرم دیگوکسین در فرد بالغ یا 4 میلیگرم در کودک(بیش از 0.1 mg/Kg) که این همان دوز منجر به مرگ است.
مسمومیت با استروئیهای فعال کننده قلبی(CASs) غیردیگوکسینی
گزینه الف برادیکاردی است که تنها یک دوز آتروپین گرفته و تا 2 میلیگرم فرصت برای بررسی پاسخ است. اگر برادیکاردی بیمار پاسخ ندهد معیاری برای درمان است.
در واقع این بیمار در حال حاضر معیاری برای شروع Dig Fab ندارد.
