زن 65 ساله‌ای را با استفراغ خونی به اورژانس آورده‌اند. همراهان عنوان میکنند که محتویات استفراغ خون روشن بوده است. برای بیمار NGT گذاشته میشود که خونریزی فعال را نشان میدهد.
در داروهای مصرفی بیمار وارفارین و آسپیرین وجود دارد. علایم حیاتی اولیه بیمار بدین قرار است:
BP= 105/65
PR= 130
SPO2(Room air)= 98%
درمان با N/S شروع شده و 2 لیتر مایع به بیمار داده میشود. کدام اقدام صحیح است؟
الف) تجویز ویتامین کا خوراکی
ب) تجویز FFP به میزان 4 واحد
ج) شروع تجویز خون
د) ارسال تست‌های انعقادی
پاسخ سوال:
در بیمارانی که تحت درمان با وارفارین هستند و با خونریزی مراجعه میکنند مهم نیست که میزان INR در چه محدوده ای است در این بیماران لازم است علاوه بر توقف مصرف وارفارین درمان جهت کنترل خونریزی انجام شود. برای خونریزی‌های جدی که قابل کنترل نیست مانند خونریزی مغزی و یا گوارشی لازم است از درمان با ویتامین کا تزریقی و FFP استفاده کرد. دوز FFP برابر 10-15 سی سی به ازای هر کیلوگرم وزن بیمار است. با توجه به اینکه واحدهای FFP عموما 200 سی سی هستند و برای فردی با وزن 60 کیلوگرم میزان 600 تا 750 سی سی لازم است که حدود 4 واحد کفایت میکند. البته باید قبل از تجویز حتما از حجم FFP مطلع شد.
ویتامین کا خوراکی در مواردی که بیمار تنها با افزایش INR بالای 10 مراجعه میکند استفاده میشود.
در بیمار فوق خونریزی فعال و وضعیت ناپایدار است که نشانگر آن تاکیکاردی بیمار است. البته علاوه بر افت فشارخون و یا تاکیکاردی، افت اشباع اکسیژن هم میتواند نشانه‌ای از ناپایداری باشد. اگر شک به امکان بروز ناپایداری هم داشتیم میتوانیم باز درمان با خون در نظر داشته باشیم. علاوه بر PC میتوان از خون کامل هم استفاده کرد.
پاسخ سوال گزینه الف می باشد که اندیکاسیون ندارد.
