یکی از اقدامات اساسی در درمان بیماران است. هر چه سریع‌تر و محدودتر باید انجام شود. زمانی که مدت محدودیت فیزیکی بیشتر شود شانس بیشتر تولید گرما و رابدومیولیز وجود دارد.
درمان دارویی انتخابی برای محدود کردن بیمار:
برای آشنایی با فایل پی دی اف آمفتامین‌ها، اینجا کلیک کنید.
برای آشنایی با فایل پاورپوینت اجرایی آمفتامین‌ها، اینجا کلیک کنید.
کدام درمان در تشنج ناشی از سالیسیلات‌ها کاربردی ندارد؟
الف) دکستروز
ب) بیکربنات سدیم
ج) دیازپام
د) کلسیم
پاسخ سوال:
تشنج در مسمومیت با سالیسیلات‌ها ناشی از یکی از علل زیر است:
الف) کمبود قند در مغز علیرغم قند طبیعی در خون
ب) هیپوکلسمی که لازم است با آزمایش تایید شود
ج) اثرات دارو در مغز که با داروهای کنترل کننده تشنج مانند بنزودیازپین‌ها و باربیتورات‌ها قابل کنترل است.
اما جایی برای بیکربنات سدیم نیست.
گزینه ب پاسخ است.
بیمار 24 ساله‌ای را به دلیل خوردن تعدادی قرص پروپرانولل به اورژانس آورده‌اند. شرایط بیمار در طی ورود به اورژانس بدین قرار است:
BP= 120/75
PR= 72
RR= 14
BS Glucometry= 102
SPO2= 96% in room air
بیمار در حین تریاژ در اورژانس دچار تشنج می‌شود. برای درمان تشنج بیمار اولین اقدام درمانی صحیح کدام است؟
الف) مایع وریدی N/S
ب) دکستروز 50%
ج) دیازپام وریدی
د) فنوباربیتال وریدی
پاسخ....
سه علت برای تشنج در مسمومیت با بتابلوکرها مطرح است:
1) هیپوگلیسمی
2) هیپوتانسیون
3) اثر مستقیم دارو بر مغز
قبل از اینکه درمان روتین برای تشنج ناشی از مسمومیت انجام شود بهتر است دلایل مهمتر و قابل درمانی که عدم درمان آنها گاهی با مرگ و یا عوارض جدی برای بیمار همراه است باید درمان شود؛ همچون هیپوگلیسمی و هیپوتانسیون.
این بیمار قند پائین و یا هیپوتانسیون ندارد بنابراین درمان با دیازپام ارجح است. اگر پاسخی به درمان با دیازپام ندهد درمان با فنوباربیتال و یا پوفول اندیکاسیون پیدا می‌کند.
پاسخ ج صحیح است.
برای دانلود فایل pdf مسمومیت با بتابلوکرها اینجا کلیک کنید.