وقتی آرامبخش‌ها بیقرار می‌کنند...

بیماری 70 ساله را به دلیل مشکل خواب نزد شما آورده‌اند. برای بیمار فلورازپام شروع می‌کنید. همراهان بیمار عنوان می‌کنند که چند سال قبل نیز این درمان برای بیمار شروع شد که نه تنها پاسخ نداد بلکه بیمار دچار بیقراری و کابوس‌های شبانه می‎شد. علت چیست؟

.

.

.

.

.

اثرات پارادوکس بنزودیازپین‌ها

بنزودیازپین‌ها در بعضی افراد بجای اثرات آرام بخشی اثرات متقابلی(پارادوکس) را نشان می‌دهند.

1. کابوس

1. دلیریوم

1. سایکوز

1. فراموشی کلی گذرا

این اثرات در افراد پیر شایع‌تر بوده و با شدت بیشتر بروز می‌کند.

برای دانلود فایل آموزشی مسمومیت با آرام بخش‌ها اینجا کلیک کنید.

مسمومیت با کلسیم بلوکرها

کلسیم بلوکرها داروهایی رایج در درمان فشارخون، آریتمی، خونریزی‌های مغزی و ... هستند. دسترسی به این دسته دارویی در کودکان با سنین کم میتواند منجر به مرگ حتی در مصرف یک قرص شود. بنابراین در نگهداری از آنها باید دقت زیاد داشت. برای آشنایی با این داروها فایل آموزشی آماده شده است که در زیر می آید.

برای دانلود فایل آموزشی در قالب پی دی اف اینجا کلیک کنید.

مسمومیت با بتابلوکرها

بتابلوکرها داروهایی رایج در طب هستند. بسیاری از این داروها نه تنها برای بیماری‌های قلبی بلکه برای بیماری‌هایی همچون سردردهای میگرنی، اضطراب و ... استفاده می‌شوند. دسترسی آسان و استفاده رایج باعث مسمومیت فراوان با این داروها شده است.
برای آشنای با این داروها فایل آموزشی به فرمت پی دی اف برای دانلود قرار داده شده است. 

برای دانلود اینجا کلیک کنید.

پادزهرشناسی: منع مصرف و یا مصرف با احتیاط در طی درمان با سوکسیمر

در بیمارانی که حساسیت آنها با به این دارو دیده شده است نباید مجددا از آن استفاده کرد.

اما در شرایطی همچون نارسایی کلیه و یا شرحی از آسیب کبدی باید احتیاط کرد. احتیاط از نظر تجمع دارو و یا آسیب بیشتر کبدی علت مصرف با احتیاط می‌باشد. با این حال برای افرادی که اختلال کبدی و یا کلیوی دارند تغییر دوزاژ عنوان نشده و تنها احتیاط در طی مصرف عنوان شده است.

یکی از اشتباهاتی که دیده شده مصرف دارو به عنوان روش پیشگیری در موارد در معرض خطر مسمومیت است که این اقدام صحیح نیست و نباید استفاده شود. بجای آن باید از محیط و یا مواد آلوده دوری کرد.

پادزهرشناسی: پایش در طی مصرف سوکسیمر

در طی پروسه درمان با سوکسیمر لازم است شرایطی را مد نظر داشت که از روال درمانی مطمئن شد.

•      بهبود علایم

•      سطح سرب برای درمان با سوکسیمر: 0-7-21

•      CBC diff، AST/ALT قبل از شروع و هفتگی

علت درخواست سطح متوالی سرب اطمینان از پاسخ به درمان است. اما مابقی آزمون‌ها برای بررسی عوارضی همچون افزایش در آنزیم‌های کبدی و نوتروپنی است که در این بین نوتروپنی جزو عوارض خطرناک محسوب می‌شود.

 

پادزهر شناسی: دوز سوکسیمر (سوکسی کپتال)

کپسول 100 و 200 میلی‌گرم سوکسیمر توسط شرکتی آمریکایی با نام چِمِت تولید شد. در حال حاضر شکل تجاری آن بنام سوکسی کپتال در ایران در دسترس است.

دوز درمانی برای مسمومیت با سرب 10 mg/Kg/q8h برای 5 روز و سپس 10 mg/Kg/q12h برای 14 روز است.

انواع پادزهرها و دوز مصرفی در مسمومیت‌ها

انواعی از پادزهرها برای مسمومیت‌های مختلف شناسایی و تهیه شده است. آشنایی با آنها و دوز مصرفی برای تمامی پزشکانی که در سیستم درمانی بالاخص اورژانس‌ها مشغول به کار هستند لازم است.

برای دریافت فایل پی دی اف این پادزهرها اینجا کلیک کنید.

اندیکاسیون و ایرادات استفاده از پاراکلینیک در تشخیص مسمومیت‌ها

استفاده از آزمایشگاه و بررسی سطوح دارویی و یا اسکرین ادراری یکی از روش‌های تشخیصی رایج شده که متاسفانه استفاده بدون اندیکاسیون و یا عدم اطلاع از زمان مناسب ارسال باعث سردرگمی پزشک و بیمار می‌شود.

برای آشنایی با اقدامات پاراکلینیکی کاربردی و اندیکاسیون آنها اینجا کلیک کنید.

قلیایی کردن و کاربرد آن در مسمومیت

استفاده از بیکربنات به عنوان پادزهر در بسیاری از مسمومیت‌ها قابل استفاده است. بسیاری از پزشکان استفاده از این پادزهر را به صورت آزاد برای تمامی بیماران مفید می‌دانند در حالیکه این دارو میتوان با مشکلات فراوانی برای بیماران همراه باشد. از طرفی پزشکان داخلی تمایلی به استفاده از بیکربنات با دوزی که در مسمومیت‌ها قابل استفاده است نداشته و با احتیاط و دوز پایین آن استفاده می‌کنند که ارزش خود را از دست می‌دهد.

برای آشنایی با کاربرد بیکربنات و دوز درست آن اینجا کلیک کنید.

کاربرد روش‌های تهاجمی همچون دیالیز و هموپرفیوژن در مسمومیت‌ها

یکی از روش‌های مناسب برای دفع سموم جذب شده در خون استفاده از روش‌های تهاجمی همچون دیالیز است. استفاده از این روش‌ها تنها برای سمومی قابل استفاده است که حجم انتشار پائینی داشته بنشد تا بتوان با دیالیز به آنها دسترسی داشت. از طرفی لازم است که اتصال پروتئینی پائینی داشته باشد تا بخش عمده آن آزاد بوده و بتوان از خود جدا کرد.

برای آشنایی با روش‌های تهاجمی و اندیکاسیون استفاده از آنها اینجا کلیک کنید.