سوال و جواب: علایم ترک به دنبال انفوزیون نالوکسان

مرد 40 ساله با سابقه اعتیاد به تریاک روی درمان با متادون رفته است. بیمار به دلیل خواب الودگی به اورژانس منتقل میشود. در بررسی بیمار متوجه هیپرکاپنی شدید بیمار میشوید و برای وی درمان با نالوکسان شروع شده و انفوزیون نالوکسان به میزان 0.4 میلیگرم در ساعت شروع میشود. پس از بهبود هوشیاری عنوان میکند که دوزی 3 برابر دوز روزانه را یکجا مصرف کرده است. یکساعت پس از شروع انفوزیون نالوکسان پرستار به شما اطلاع میدهد که بیمار دچار علایم ترک شده است. نالوکسان بیمار توسط پرسنل قطع شده است. پس از دو ساعت بیمار علامتی از ترک ندارد. اقدام بعدی درمان چیست؟

الف) تحت نظر گرفت بیمار

ب) شروع مجدد نالوکسان با همان دوز قبلی

ج) شروع مجدد درمان با دوز نصف دوز قبلی

د) ترخیص بیمار

 

پاسخ سوال:

بیماری که به هر دلیلی روی درمان با انفوزیون نالوکسان میرود اگر سابقه مصرف مخدر داشته باشد ممکن است دچار علایم ترک شود که از Overdose خطرناک‌تر است. اگر علایم ترک بروز کرد لازم است درمان با نالوکسان تا رفع علایم قطع شود. پس از رفع علایممیتوان مجددا درمان را به شرط آنکه تصور شود هنوز دارویی در بدن وجود دارد شروع کرد. این بیمار مصرف متادون دارد که طولانی اثر است و لازم است برای حدود 2 روز مراقب وضعیت تنفسی اش بود. با توجه به اینکه علایم ترک در ساعات اولیه بروز کرده لازم است درمان را قطع کرد و مجددا با رفع علایم با نصف دوز اولیه انفوزیون شده ادامه دارد.

گزینه ج پاسخ درست است.

سوال و جواب: مصرف عمدی متادون در فرد غیرمعتاد

زن 34 ساله‌ای را به دلیل مصرف متادون به قصد خودکشی به اورژانس می‌آورند. دوز مصرف را نمیداند اما میداند که از شیشه‌ای که همسرش برای جایگزینی هروئین مصرف میکرده چند جرعه‌ای خورده است. فعلا بیمار هوشیار است. برای مراقبت بیشتر به بخش منتل میشود. در بخش متوجه خواب آلودگی بیمار میشوید. اشباع اکسیژن 70% است. برای بیمار نالوکسان تجویز میشود که به دوز 6 میلیگرم پاسخ میدهد و کاملا هوشیار شده و اشباع اکسیژن به 100% با اکسیژن میرسد.

اقدام مناسب بعدی در این بیمار چیست؟

الف) شروع انفوزیون نالوکسان با دوز 2 میلیگرم در ساعت

ب) شروع انفوزیون نالوکسان با دوز 4 میلیگرم در ساعت

ج) شروع انفوزیون نالوکسان با دوز 6 میلیگرم در ساعت

د) نیاز به انفوزیون ندارد و تنها 2 میلیگرم نارلوکسان برای آپنه بر بالین بیمار میگذاریم.

پاسخ سوال:

برای موارد مسمومیت با داروهای طولانی اثر و آهسته رهش همچون بادی پکرها از روش انفوزیون استفاده میشود که به روش PRN نالوکسان ارجح است و شانس سندروم ترک کمتری دارد. اما در این بیمار که مصرف کنننده مزمن نیست ممکن است روش تجویز PRN هم مفید باشد اما با توجه به اینکه این بیمار در بخش است ممکن است مجددا تا یکساعت بعد به وضعیت قبلی برگردد که هیپوکسی جدی است ضمن اینکه متادون طولانی اثر است و برای 2 تا 3 روز میتواند در بدن بماند. در این مورد ترجیح به مصرف انفوزیون است که 2/3 دوزی که باعث رفع علایم میشود کفایت میکند. البته تجویز این دوز دال بر کفایت مطلق نیست و ممکن است زیر پمپ انفوزیون بیمار مجددا دچار علایم شود.

 

گزینه درست ب می باشد.

سوال و جواب: اثرات مزمن متادون بر تنفس بیماران

مرد ۷۵ ساله سیگاری که مصرف مرتب و روزانه متادون دارد توسط اورژانس پیش بیمارستانی به بیمارستان منتقل میشود. بیمار اندکی گیج است. قند خون ۱۲۰mg/dL  دارد. اشباع اکسیژن ۹۰% است. برای بیمار VBG  ارسال میشود:

PCO2=52

HCO3=26

PH=7.36

برای این بیمار کدام اقدام صحیح نیست؟

 

الف) اکسیژن نازال

ب) نوار قلب

ج) بررسی فشارخون

د) نالوکسان

پاسخ سوال:

بیمار فوق سیگاری بوده و احتمالا آسیل ریوی مزمن ناشی از سیگار دارد و مقادیری که در VBG  است مناسب بیمار است ضمن اینکه با توجه به اشباع اکسیژن بیمار کمبود اکسیژن توجیهی بدای علایم بیمار نیست هر چند اکسیژن مکمل برای درصدهای کمتر از ۹۲% توصیه میشود. بررسی قلب بیمار با انجام نوار قلبی و سنجش فشارخون لازم است.

مسلما تجویز نالوکسان نمیتواند در سیر درمان و تشخیص مفید باسد ضمن اینکه میتواند علایم ترک بدهد که بسیار در یک فرد مسن خطرناک است.

آشنایی با مسمومیت ناشی از اپیوئیدها- بازبینی اسفند 96

ایران در مسیر ترانزیت اپیوم تولیدی افغانستان به اروپاست. همین مسئله کفایت میکند تا شاهد مسمومیت، سوء مصرف این دسته از مواد مخدر در ایران باشیم.

آشنایی با مسمومیت ناشی از این مواد همراه با روش درمانی، دوز انفوزیونی نالوکسان و تغییر دوزاژ بر اساس شرایط بالینی برای هر پزشکی لازم است. مطالبی برای آشنایی همکاران آماده شده که در اسفندماه این فایل آموزشی به روزرسانی شده است.

برای دانلود فایل پی دی اف آموزشی اینجا کلیک کنید.

برای دانلود فایل پاورپوینت اجرایی اینجا کلیک کنید.

مسمومیت با داروهای ترک اعتیاد؛ متادون و بوپرنورفین

متادون و بوپرنورفین از داروهایی هستند که برای ترک مخدرها به بازار آمدند. این داروها طولانی اثر و با چسبندگی زیاد به گیرنده اپیوئیدی هستند. متاسفانه استفاده و گاه سوء مصرف این داروها باعث مسمومیت و یا سندروم ترک در مصرف کننده می‌شود. اغلب  بیماران از تداخل این دو دارو بر هم اطلاع دقیقی نداشته و مبادرت به استفاده همزمان از آنها کرده که با سندروم ترک همراه است.

برای مشاهده اطلاعات دقیق این دو دارو اینجا کلیک کنید.