زن جوانی بدون سابقه مصرف دارویی اقدام به خوردن قرص‌های پدرش را میکند که بیماری قلبی و دیابت دارد. بیمار حدود 8 ساعت پس از مصرف داروها از مرکزی دیگر به مرکز شما ارجاع داده میشود.
قند بر بالین بیمار 120 mg/dL و علایم حیاتی به قرار زیر است:
PR= 40
BP= 88/60
SPO2= 95%
نوارقلبی بیمار برادیکاردی سینوسی را نشان میدهد. به بیمار آتروپین زده میشود که ضربان در حدود 50 میرسد. مایع درمانی وریدی برای بیمار با نرمال سالین آغاز میشود.
برای بیمار آزمایشات روتین و سطوح دارویی ارسال میشود که تنها سطح دیگوکسین بیمار 4 ng/L مثبت آمده است.
K= 4.9
Na=138
Ca= 9.5
Mg= 1.5
برای بیمار توصیه به تجویز Fab دیگوکسین میشود. کدام گزینه معیار درمان با Fab است؟
الف) برادیکاردی
ب) پتاسیم بالای 4.5 mEq/L
ج) سطح دیگوکسین
د) هیچکدام
پاسخ: پادزهر باعث کاهش غلظت دیگوکسین آزاد سرمی و پتاسیم میشود. اندیکاسیون مصرف آن:
1) هر نوع دیس ریتمی مربوط به دیگوکسین بدون توجه به سطح سرمی
2) پتاسیم بیش از 5 mEq/L در مسمومیت حاد و یا مزمن
3) سطح سرمی دیگوکسین که به صورت مزمن بالاست و با علایم گوارشی، اختلال هوشیاری و یا دیس ریتمی همراه است. به عبارتی سطح بالا همراه با علایم قلبی یا غیرقلبی.
4) سطح دیگوکسین بالای 15 ng/mL در هر زمان یا بالای 10 ng/mL پس از 6 ساعت از مصرف.
5) مصرف حاد 10 میلیگرم دیگوکسین در فرد بالغ یا 4 میلیگرم در کودک(بیش از 0.1 mg/Kg) که این همان دوز منجر به مرگ است.
مسمومیت با استروئیهای فعال کننده قلبی(CASs) غیردیگوکسینی
گزینه الف برادیکاردی است که تنها یک دوز آتروپین گرفته و تا 2 میلیگرم فرصت برای بررسی پاسخ است. اگر برادیکاردی بیمار پاسخ ندهد معیاری برای درمان است.
در واقع این بیمار در حال حاضر معیاری برای شروع Dig Fab ندارد.