فنیتوئین از داروهای ضدتشنجی است که برای اغلب تشنجها بجز ابسانس قابل استفاده است. کاربرد آن در کنترل تشنجهای پایدار و عدم خواب آلودگی باعث شده تا از آن بعنوان دارو رایج در کنترل تشنج استفاده شود. با این حال این دارو در کنترل تشنجهای ناشی از مسمومیت کاربرد ندارد مگر اینکه تشنج بیمار ناشی از دارو نبوده و یا بیمار به دلیل سابقه تشنج روی درمان با فنیتوئین باشد.
دکسترومتورفان به عنوان ضدسرفه استفاده میشود برخلاف دیگر اپیوئیدها وابستگی و علایم یوفوری نمیدهد.
در عوض دیفنوکسیلات مورد سوء مصرف قرار میگیرد. از طرفی خطر مسمومیت با دیفنوکسیلات در کودکان بسیار زیاد است.
فنتانیل، پتیدین و پنتازوسین به عنوان مسکن در بسیاری از بیمارستانها استفاده میشوند. اما واقعیت اینست که پتیدین مسکن و داروی اورژانس نیست و خطرات ناشی از آن همچون تشنج استفاده از آن را در طب محدود به مواردی خاص همچون کنترل درد در بیماران SCA کرده است. اما فنتانیل مسکنی قوی است که اثراتی مشابه هروئین دارد. این دارو توسط پزشکان مورد سوء مصرف قرار میگیرد.
پنتازوسین دارویی است با اثرات آگونیستی – آنتاگونیستی که در افراد معتاد به مواد مخدر اثرات آنتاگونیستی آن باعث بروز علایم ترک میشود. قبل از تجویز پنتازوسین(تالوین) باید از عدم اعتیاد بیمار مطمئن شد.
مورفین برخلاف نامش که حکایت از ترکیبی اولیه دارد و انتظار اثرات شدید بر فرد مصرف کننده میدهد اما اینگونه نبوده و برخلاف تصور عموم اثرات روی سیستم عصبی مرکزی به دلیل عدم نفوذ در مغز ندارد. این دارو مورد سوء مصرف قرار نمیگیرد. در صورتی که هروئین تنها کاربرد آن سوء مصرف است چرا که نفوذ خوبی در مغز داشته و یوفوری میدهد.
متادون و بوپرنورفین از داروهایی هستند که برای ترک مخدرها به بازار آمدند. این داروها طولانی اثر و با چسبندگی زیاد به گیرنده اپیوئیدی هستند. متاسفانه استفاده و گاه سوء مصرف این داروها باعث مسمومیت و یا سندروم ترک در مصرف کننده میشود. اغلب بیماران از تداخل این دو دارو بر هم اطلاع دقیقی نداشته و مبادرت به استفاده همزمان از آنها کرده که با سندروم ترک همراه است.