مرد 30 ساله‌ای را با
تشخیص بادی پکر تریاک به اورژانس می‌آورند. بیمار در طی بستری در اورژانس دچار
آپنه میشود. با احتمال اعتیاد برای بیمار نالوکسان تیتره تجویز میشود که به میزان 0.4
میلیگرم پاسخ میدهد. برای بیمار انفوزیون شروع میشود. در طی بستری در بخش مراقبت‌های
ویژه متوجه خواب آلودگی و افت اشباع اکسیژن به 90% میشوید. VBG که 15 دقیقه
قبل انجام شده است بدین قرار است:
PH: 7.20
PCO2: 75
HCO3: 22
اقدام درمانی شما چیست؟
الف) تجویز 2 میلیگرم نالوکسان
ب) تجویز 0.4 میلیگرم نالوکسان
ج) تجویز 0.2 میلیگرم نالوکسان
د) افزایش انفوزیون بیمار به 0.6 میلیگرم
پاسخ سوال:
در زمانی که بیمار زیر
انفوزیون نالوکسان برای ترکیبات آهسته رهش، جاسازی مواد در بدن و یا متادون است
بهتر است مراقب بروز مجدد علایم باشیم. اگر علایم ناشی از نارسایی تنفسی بروز کرد
بهتر است نصفی از دوز اولیه ای که باعث بیداری شده است را به بیمار تجویز کنیم.
این کار تا بهبود علایم ادامه می یابد. پس از بهبود هوشیاری دوز انفوزیون به میزان
50% افزایش داده میشود و باز باید مراقب بروز مجدد علایم بود.
در این بیمار دوز اولیه
0.4 است که لازم است نصف آن یعنی 0.2 میلیگرم تجویز شود. اگر این دوز کفایت نکرد
باز همان دوز تکرار شود تا وضعیت تنفسی بیمار
اصلاح شود. پس از پایداری شرایط درمان با ادامه انفوزیون + ½ در ساعت ادامه می یابد. در این بیمار با توجه به
پاسخ اولیه به 0.4 میلیگرم لازم است میزان 3.2 میلیگرم نالوکسان برای 12 ساعت
دریافت کند. باید دوز را به 4.8 میلیگرم در 12 ساعت افزایش داده شود که میشود
معادل 0.4 میلیگرم در ساعت.
گزینه ج پاسخ سوال است.
